Recenzja książki Alka Rogozińskiego, pt. „Raz, dwa, trzy... giniesz Ty”

-

Alek Rogiziński, nigdy nie zawodzi. Miałam okazję uczestniczyć w jednym ze spotkań autorskich, podczas którego z mojej buzi nie schodził uśmiech. Przemiły, przezabawny człowiek. Jego książki choć z lekką nutą dreszczyku również takie są, w końcu to komedie kryminalne. Tym razem na tapet wzięłam jedną z nowszych lektur Rogozińskiego „Raz, dwa, trzy… Giniesz Ty”.



Główną bohaterką jest Agnieszka Wiśniewska. Kreatywna, ambitna dziennikarka. Niestety nadeszła zła passa. Pracuje w brukowcu, a jej naczelny z wielką przyjemnością obcina wydatki, czego kosztem jest komfort psychiczny pracowników. Jednak nie może być tak beznadziejnie. Koleżanka Agnieszki informuje ją, że w redakcji w której pracuje zwalnia się etat. Tamtejsza naczelna jednak stawia warunek. Zatrudni do „Koktajlu” dziennikarkę, która przygotuje pikantny reportaż z planu filmowego. Cóż, skoro chce się nową pracę, trzeba się wykazać. Agnieszka zabiera się do pracy, na plan wybiera się ze swoją najlepszą przyjaciółką. Sprawa jednak komplikuje się. Przyjaciółki przypadkowo odnajdują zwłoki aktora i to nie byle jakiego! Grał on główną rolę. Aktor został zamordowany w brutalny sposób, prawdopodobne jest również to, ze jego śmierć. Nasza bohaterka otrzymuje kolejną szansę, która zbliży ją do zdobycia wymarzonej posadki. Kolejnym zadaniem jakie ma wykonać jest zdobycie informacji z planu i uzyskanie sensacyjnych informacji o zmarłym aktorze. Czy nowe fakty pozwolą jej prowadzić śledztwo? Czy pozwoli jej to na uzyskanie wymarzonej posadki?

Schemat śledztwa wydaje się prosty. Skoro jest zbrodnia, są i podejrzani, trzeba wytypować mordercę, nic wyrafinowanego, a mimo to ta historia sprzedaje się całkiem nieźle. Historia na pierwszy rzut oka, przerażająca, czytając człowiek nie może się odezwać od niej to po pierwsze. Po drugie niektóre momenty są przezabawne, a łzy napływają czytelnikowi same do oczu. Jak to u Rogozińskiego, w książce nie może zabraknąć ulubionej autorki powieści Róży Krull, która zazwyczaj grała pierwsze skrzypce. Uważam, że takiej lekkości, przezabawności tej lekturze dodają bohaterki: Agnieszka i Oliwka. Obie wykreowane są na bohaterki o nieprzeciętnym charakterze, choć tak naprawdę to przeciwieństwa. Jedna rozważna, która wie czego chce i dąży do celu, druga marzy o niebieskich migdałach. Pozostali bohaterowie nie są postaciami bezbarwnymi, a każdy z nich wnosi coś zaskakującego do powieści.  

Nie brakuje plotek, które każde z nas lubi oraz insynuacji, które lubią roznosić w końcu brukowce. A cała intryga kryminalna przedstawiona w sposób prześmiewczy.

Lektura ta spełnia jeden podstawowy warunek. Bawi czytelnika, jest przyjemnością na letni wieczór. Ciekawostką jest również bycie na planie filmowym i oglądanie, a raczej czytanie go od przysłowiowej kuchni. Jak to u Alka Rogozińskiego nie brakuje ironii, ripost, które aż ociekają sarkazmem.

 

 

Tytuł: „Raz, dwa, trzy… giniesz Ty”

Autor: Alek Rogoziński

Rok wydania: 2019

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Liczba stron: 296

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej