Zagubieni w Krainie Książek

Od ponad roku panuje pandemia. Od ponad roku jesteśmy prawie zamknięci w naszych domach, kwarantanna goni kwarantannę. Przebywamy w jednym miejscu, praktycznie z tymi samymi osobami, sąsiadami. Czy znamy ich naprawdę? Czy znamy wgl swoje miasto, w którym mieszkamy? Jednak zacznę może od kilku słów o autorze. KAFIR jest oficerem tajnych służb Wojska Polskiego. Uczestniczył w misjach w Afganistanie. Był żołnierzem jednostek rozpoznania i działań specjalnych. Doradza, jak przestrwać sytuacje kryzysowe i przede wszystkich jak w nich nie panikować. Taką sytuacją jest obceny czas od marca 2020. Udziela również wskazówek, jak przygotować się na różnego rodzaju ekstremalne sytuacje, m.in. w mieście. Podobno niezbędnik dla każdego mieszucha, powstał w formie audiobooka już w maju 2020 r. Dzięki temu audobookowi mamy poczuć się bezpiecznej. Mamy być gotowi na ciężki czas, mamy przygotować się w mieście, ponieważ łatwiej i szybciej dotrze do nas pomoc. Niezbędnik, w którym znajdziemy złote

  Życie za życie? Czy tak może być? Ekranizacja oparta na ciekawej i dającej do przemyślenia fabule książki Jodi Picoult. Film Nicka Cassavetesa podobnie jak książka daje nam obraz sytuacji z różnych punktów. Już od pierwszych chwil na ekranie mamy przedstawioną Annie (Abigail Breslin), która przedstawia jak została „stworzona”. Sytuacja dość dziwna, lecz jak wiemy z lektury bohaterka stała się idealnie przygotowanym zalążkiem do in-vitro. Stało się tak, aby mogła być stuprocentowym dawcom dla swojej starszej siostry Kate (Sofia Vassilieva), która chorowała na białaczkę. Annie po pewnym czasie przechodzenia przez różnego rodzaju zabiegi postanawia się zbuntować. Cóż, dziecko, które nie ma prawa prawie do niczego w końcu się buntuje. Udała się do prawnika, postanawia bowiem wytoczyć proces swoim rodzicom. Prawnik Campbell Alexander (Alec Baldwin) w pierwszej chwili niedowierzał, potraktował to wszystko jako żart, jednak zgodził się i przyjął propozycję nieletniej. Rodzice dziewczynek

Jeden z prawdziwych wyciskaczy łez. Książka Jody Picoult „Bez moje zgody” jest na pierwszym miejscu w moim rankingu prawdziwych wyciskaczy łez. Historia, przy której nie można przejść obojętnie… Anna, a właściwie Andromeda Fitzgerald ma dopiero trzynaście lat. Jest zdrową nastolatką, lecz ma na swoim „koncie” kilkadziesiąt operacji i różnorodnych zabiegów. Zastanawiacie się pewnie dlaczego, skoro jest zdrowa. Anna jest dawcą allogenicznym, czyli spokrewnionym i idealnie zgodnym dla swojej siostry Kate. Kate jest starsza o trzy lata. Choruje na ostrą białaczkę. Tak naprawdę Anna urodziła się na zamówienie, żeby można korzystać z jej części ciała jako zamienniki dla chorej i umierającej siostry. Nie pozostawiono jej jakiegokolwiek wyboru. Aż do momentu, kiedy matka (Sara) informuje, że będzie musiała oddać nerkę swojej siostrze. Kate buntuje się. Chce zaprzestać bycia tą drugą, stworzoną tylko i wyłączenie do potrzeb Kate. Chce sama podejmować decyzję o sobie, swoich narządach. Podjęci

Miesiąc bez przeczytanej książki Mroza w ostatnim czasie, uważam za miesiąc stracony. Tym razem na tapet wzięłam „Czarną Madonnę”. Uwagę na tę pozycję lekturową z pewnością przykuła okładka. Madonna na czerwonym tle. Jak dla mnie dość kontrowersyjne, jednak nie teraz o tym tutaj mowa. Głównym bohaterem tej lektury jest Filip. Człowiek głębokiej wiary, wcześniej związał się z kościołem, zawierzył swoje życie Bogu. Można by rzecz, że jednak Bóg miał dla niego inny plan. Po pewnym czasie poznaje kobietę, która okazuje się kobietą jego życia. Miała na imię Aneta. Przed ślubem wybierają się do Ziemi Świętej. Jednak Filip nie mógł udać się w tę podróż, zatrzymały go obowiązki w pracy. Aneta poleciała sama. Samolot, którym podróżowała miał wylądować w Tel Awiwie w nocy. Niestety nie dotarł na miejsce, a łączność z maszyną utracona. Rodziny pasażerów samolotu, który uważany jest za zaginiony przygotowują się na najgorsze. Nie wiedzą oni jednak, że jest to dopiero początek wydarzeń i to nie z

Miło powrócić do lektur szkolnych, które przynosiły radość, fascynację, zaciekawienie, że taka szkoła może istnieć. Bywała i zazdrość z możliwości przeżycia tylu przygód z takim wybitnym profesorem, jakim był Pan Kleks. Do tej słynnej Akademii, którą prowadził Pan Kleks trafiali tylko chłopcy (dyskryminacja nasuwa się teraz takie słowo), tylko i wyłącznie, których imię zaczyn się na literę A (to już większy problem). Tak więc w wieku zaledwie 12 lat trafia do tej szkoły Adaś Niezgódka. Zwyczajny chłopak, któremu w życiu nie zawsze wszystko wychodziło. Nie śniło mu się nigdy takie miejsce, zamieszkuje z innymi chłopcami, ba nawet bez żalu żegna swój dom! Uczniowie Pana Kleksa nigdy się nie nudzą, każdy dzień jest przepełniony wrażeniami. Nie brakuje tutaj wizyt w innej bajce, alb wycieczek, np. do fabryki dziur i dziurek. Przecież w takiej akademii nikt nie będzie uczył się zwykłych błahych przedmiotów, takich jak biologia, matematyka czy technika. Tutaj uczniowie pobierają nauki, np.

Po zaskakującym pierwszym tomie książki, pt. „Kolacja z Tiffanym”, po przyszła na zrecenzowanie kolejnej części. Autorka nie odpuszcza czytelnikowi, nowe intrygi, tajemnice, tym   razem więcej o przyjaciółce Moniki, Elizie. Jednak od początku. Eliza wraca z wesela przyjaciółki. Wraca do pustego mieszkania, Natalia przeprowadza się do męża, a obecny współlokator wyjeżdża na staż za granicę. Dziewczyna swoją samotność próbuje „zabić” poprzez umawianie się na randki za pomocą znanego portalu randkowego. Jest jeszcze Jacek, brat męża Natalii, czyli osoba, której unika jak ognia piekielnego. Jednak nie jest to takie łatwe. Ostatni raz widziała go na weselu Natalii i Macieja. Eliza skrzywdzona przez jednego faceta, nie potrafi zaufać innym. Jedyną miłość jaką teraz preferuje jest miłość do kwiatów, a dokładniej do kaktusów. Ba nawet te roślinki mają swoje imię. Jacek jest za to facetem, który nie chce się wiązać z żadną kobietą na dłużej. Posiada również swoje problemy. Jest jednak coś, cz

  Ostatnio polskie obyczajówki królują u mnie na stoliku czytelniczym. Coś, co potrafi mnie oderwać od kolejnej kwarantanny narodowej, coś, co pozwala mi myśleć o czymś innym. Tym razem na tapet wzięłam książkę Agaty Przybyłek „Tak smakuje miłość”, jest to pierwsza część cyklu o tym samym tytule. Ola, znana blogerka kulinarna, prowadzi własny program telewizyjny, jurorka, jednym słowem kobieta sukcesu. Dodatkowo w życiu prywatnym szczęśliwa mężatka, ale niestety do czasu. Teściowa naszej głównej bohaterki, która wróży z kart, ba nawet uzyskała tytuł magistra wróżbiarstwa, przepowiada synowi, że czeka go śmierć. Musi on opuścić swoją żoną, żeby do tego nie doszło. Syn słucha rad mamy, tak jak stoi, wychodzi z domu i porzuca Olę. Główna bohaterka zaskoczona zachowaniem swojego męża Krystiana, nie wie co zrobić. Na początku przechodzi załamanie, postanawia wyjechać do swoich rodziców do Kasztanek. Początkowo wyjazd planuje tylko na weekend, żeby odpocząć, jednak zmienia szybko decyzję.

Czy Internet jest dobrym miejscem do publikowania informacja na swój temat? Na temat naszych dzieci? Na temat zmian zachodzących w naszym życiu, na temat wyjść, spotkań ze znajomymi itp. rzeczami? Wiele badań, ale i na własną logikę nie publikuje się wszystkiego. Jak wiadomo w sieci zostaje wszystko, w łatwy sposób można później sprawdzić naszą przeszłość, której niestety nie wyprzemy się. Jeśli jest to tylko przeszłość, za którą będzie nam wstyd to uważam, że to mały problem. Ale jeśli będziemy pokazywać nasze pociechy w każdym momencie naszego życia to już przesada. W doskonały sposób ukazuje to książka Małgorzaty Rogali, „Dobra matka”. Przejdę jednak do meritum. Lektura „Dobra matka” autorstwa Rogali to drugi tom przygód Agaty Górskiej i Sławka Tomczyka. Niestety pierwszej części nie udało mi się przeczytać. Akcja niniejszego tomu rozgrywa się w Lesie Kabackim, w którym dochodzi do morderstwa młodej kobiety. Kobieta została zabita pojedynczym strzałem prosto w serce – typowa egzek

 Czas tak szybko ucieka, mamy już kwiecień... Poprzedni miesiąc nie był dla nas najlepszy, miejmy nadzieję, że taki rok nie powtórzy się już!!! Czym w tym miesiącu zaskoczą nas wydawnictwa? Wybraliśmy dla Was kilkanaście propozycji, na które warto zwrócić uwagę.  Ewelina Gierasimiuk-Merta - Rodzinne selfie z menażerią w tle, 05.04.2021 r.  Rodzinna codzienność z przymrużeniem oka. Wychowywanie dziesięciolatka to nie bułka z masłem... W drugim tomie zapisków z życia rodzinnego Ewelina Gierasimiuk-Merta z właściwą sobie wrażliwością i humorem opowiada o perypetiach związanych z macierzyństwem. Nietuzinkowa pasja jej syna, Miłosza, sprawia, że w ich domu pojawiają się kolejne zwierzaki: kot, wąż, szczury i... tabuny mrówek. Zabawne anegdoty z życia rodzinnego przeplatane są słodko-gorzkimi refleksjami autorki dotyczącymi miłości rodzicielskiej i małżeńskiej, własnych słabości, ograniczeń i umiejętności radzenia sobie z nimi. Przekonajcie się, jak niezwykła może być zwykła rodzinna codzien