Recenzja filmu „Bez mojej zgody”

-

 Życie za życie? Czy tak może być? Ekranizacja oparta na ciekawej i dającej do przemyślenia fabule książki Jodi Picoult. Film Nicka Cassavetesa podobnie jak książka daje nam obraz sytuacji z różnych punktów.



Już od pierwszych chwil na ekranie mamy przedstawioną Annie (Abigail Breslin), która przedstawia jak została „stworzona”. Sytuacja dość dziwna, lecz jak wiemy z lektury bohaterka stała się idealnie przygotowanym zalążkiem do in-vitro. Stało się tak, aby mogła być stuprocentowym dawcom dla swojej starszej siostry Kate (Sofia Vassilieva), która chorowała na białaczkę. Annie po pewnym czasie przechodzenia przez różnego rodzaju zabiegi postanawia się zbuntować. Cóż, dziecko, które nie ma prawa prawie do niczego w końcu się buntuje. Udała się do prawnika, postanawia bowiem wytoczyć proces swoim rodzicom. Prawnik Campbell Alexander (Alec Baldwin) w pierwszej chwili niedowierzał, potraktował to wszystko jako żart, jednak zgodził się i przyjął propozycję nieletniej. Rodzice dziewczynek zaskoczeni taką decyzją, nie rozumieją. Chociaż w tym przypadku mam wrażenie, że tego wszystkiego nie rozumie wszczególności matka, Sara (Cameron Diaz). Nie będę powtarzać się co było dalej, znajdziecie to w poprzednim poście to raz, po drugie bez większych spoilerów.

Wówczas 13-letnia Abigail Breslin, czyli odtwórczyni głównej roli, zagrała bardzo dobrze. Trzeba podkreślić, że ta rola była bardzo trudna. Ta autentyczność, powaga sprawy to prawdziwy majstersztyk. Nie widać nawet, że to gra aktorska, tak jakby to jej właśnie naprawdę dotyczyła ta historia. Na wymienienie zasługuje również Sofia Vassilieva, która odegrała rolę chorej Kate. Uważam, że również trudno wcielić się w taką rolę, a tutaj poradził sobie z tym dobrze.

Ciekawym zabiegiem i wartym uwagi jest sam początek. Kiedy widzimy bezbronną Annie, która opowiada to wszystko, później dopiero pojawiają się inni. Taka delikatność w tym przemawia, wyczucie sytuacji. Zwrócenie po części również uwagi widza.

Uważam, że film „Bez mojej zgody” jest to jeden z najlepszych filmów, które do tej pory widziałam. Nie zabrakło również łez, chociaż wiedziałam, co mniej więcej może się wydarzyć, to i tak paczka z chusteczkami była potrzebna. Film podobnie jak książka składanie do refleksji.

Z całego serca polecam zarówno książkę, jak i film. Nawet nie wiem, co lepsze. Nie potrafię wybrać…

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej