Recenzja książki Alka Rogozińskiego „Złap mnie, jeśli umiesz”

-

Mam nieodparte wrażenie, że Alek Rogoziński zamienia się powoli w Remigiusza Mroza. Ledwie skończę czytać jedną z nowszych książek tegoż autora, pojawiają się już dwie następne. A gdzie czas na czytanie innych książek? Życie czytelnika nie jest wcale łatwe.

 


Nie tak dawno na naszym blogu pojawiła się recenzja poprzedniej książki Rogozińskiego pt. „Miasteczko morderców”. Róża Krull ponownie jest w małym miasteczku na Podlasiu. Tym razem są to święta Bożego Narodzenia. W tym małym miasteczku znajduje się opuszczony i zabytkowy dworek. Ba, społeczność lokalna uważa nawet, że w tym dworku straszy i mają na to swoją teorię. Jak to zwykle bywa, tam gdzie Róża Krull tam musi się coś dziać. Tym razem nie może być inaczej. Przechadzając się grudniowym, zimowym popołudniem przyjaciele natrafiają na świnkę Dolores. Tak, dobrze przeczytaliście, świnkę. Okazuje się, że w tym zabytkowym dworku znajdują się zwłoki młodego mężczyzny. Pracował on jako kustosz w lokalnym muzeum. Policja przybyła na miejsce zdarzenia, oceniła, że ta śmierć to nieszczęśliwy wypadek. Tylko kto mógłby to zrobić? Znów pojawia się syndrom małego miasteczka, gdzie każdy każdego zna i prawie wszystko o nim wie… Narzeczona kustosza dostaje dziwne, anonimowe maile. Co więcej, dziwnym trafem znajdują się również właściciele dworku. Czy ma to wszystko ze sobą coś wspólnego? Czy śmierć kustosza to faktycznie nieszczęśliwy przypadek czy zaplanowane morderstwo? Co wspólnego z tym ma świnka Dolores?  I najważniejsze pytanie: Czy Róża Krull rozwiąże tę zagadki?

Pytań wiele, odpowiedzi tak mało, ale czytając lekturę na pewno znajdziecie odpowiedzi na każde nurtujące pytanie. W tej lekturze nie brakuje ironii, sarkazmu czy czarnego humoru. Jest to trzymająca w napięciu akcja, która zmienia się o 180 stopni. Nie można się nudzić, wręcz odwrotnie, nie dość, że lektura wciąga czytelnika, to ten może przy okazji się świetnie bawić.

Styl pisarskie Rogozińskiego jest prosty i przyjemny. Nie ma wyszukanych zwrotów, przy których czytelnik miałby sięgać co chwilę do słownika czy też do Internetu w celu wyjaśnienia znaczenia. Przez co bardzo szybko czyta się takie książki. Fabuła też ciekawa i dość specyficzna. Ok., dworek, w którym straszy, ale jeszcze ta świnka? Po lekturze zastanawiałam się, co jeszcze przyjdzie autorowi umieścić w dalszych częściach, aż strach pomyśleć…

Tak jak poprzednie książki tego autora, tak i ta trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Momentami wiele zaskoczeń, ale raczej tych pozytywnych. Jeśli jesteście ciekawi poznać dalsze losy gwiazdy pisarskiego pióra musicie sięgnąć po tę lekturę.

 

Autor: Alek Rogoziński

Tytuł: Złap mnie, jeśli umiesz

Cykl: Róża Krull na tropie (tom 5)

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Liczba stron: 400

Rok wydania: 2021

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej