Recenzja książki Łukasza Motulewicza „Kosmos to nie jest miejsce dla poważnych ludzi”

-

 Łukasz Motulewicz to debiutujący autor powieści gatunku fantasy. Choć nie przepadam za tym gatunkiem, lektura wciągnęła mnie i zaintrygowała tematem kosmosu. A właściwie jak z tym kosmosem jest?



Od wielu lat przecież próbujemy zdobyć jakiś kontakt z obcą cywilizacją. Szukamy, wyobrażamy sobie różnego rodzaju rzeczy sceny, sytuacje. Ba, mamy nawet jakieś wyobrażenia na ich temat, ale czy tak rzeczywiście jest?

Głównym bohaterem tych opowiadań jest Hugo House. Zajmuje się dość specyficzną dziedziną, dla mnie nieznaną, nie wiem wgl czy coś takiego jest: astrokultoznawca. Ów bohater nie może pracować byle gdzie. Jest pracownikiem jednej z rządowych agencji, co więcej lata na inne planty i bada tamtejsze obyczaje, pomaga nawiązywać kontakty. Autor w tych opowiadaniach założył, że wszechświat jest pełen różnych cywilizacji, którzy są naszymi sąsiadami. Wychodząc z takiego założenia, w końcu sąsiadów trzeba znać, wiedzieć z którymi lepiej żyć, a z którymi gorzej itd. Być może można się od nich czegoś nauczyć? A może i doskonalić swoje dziedziny podpatrując ich pracę? Cóż zapowiada się ciekawie.

Łukasz Motulewicz porusza również inne kwestie, bardzo dla nas przyziemne. Nie idealizuje obcych cywilizacji. Każda planeta ma podobne problemy do naszych, m.in. społeczne, nawiązuje również do postępów technologicznych. Być może tak jest faktycznie? A może to tylko fantazja naszego autora?

Opowiadania napisane są prostym językiem, nie brakuje lekkiego humoru, czasem przymrużenia oczu na niektóre kwestie. Dzięki temu łatwo i szybko czyta się ten zbiorek. Ważne jest również to, że każde opowiadanie ma inny schemat, nie są ciągle takie same.  Dodatkowo zawarte są szkice, które przyciągają uwagę czytelnika. Główny bohater Hugo nie jest też postacią, która by wybiła się, wyróżniła czymś specjalnym w tej książce. Jest jakby mało wyrazisty, trudno go rozgryźć, dla mnie to chyba jedyny minusik. Być może był to zabieg zastosowany przez autora, który polegał na wyróżnieniu cywilizacji międzygalaktycznych a nie naszego House.

Jest to lektura nie tylko dla osób, które interesują się kosmosem, jest to lektura dla każdego z nas, kto chciałby choć na chwilę przenieść się w świat zapomnienia. Oderwać się od zapomnienia i poznawać coś nowego, wyjątkowego. Opowiadania nie są długie, więc czytelnik nie zniechęca się. Nie ma też obszernych, nudnych opisów.

Reasumując, uważam, że książka, która jest debiutem tegoż autora jest bardzo dobra. Czekam na dalsze publikacje Łukasza Motulewicza.

 

Dziękujemy wydawnictwu Nowoczesne za książkę do recenzji.

 

Autor: Łukasz Motulewicz

Tytuł: Kosmos to nie jest miejsce dla poważnych ludzi

Wydawnictwo: Wydawnictwo Nowoczesne

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 117

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej