Recenzja książki R. Mroza „Nieodnaleziona”

-

W tym miesiącu nie pojawiła się jeszcze żadna recenzja książki Remigiusza Mroza. Czas nadrobić zaległości. Tym razem postawiliśmy na pierwszy tom z cyklu Damian Werner, „Nieodnaleziona”. Jesteście ciekawi recenzji tej książki? 



Akcja rozgrywa się w Opolu. Postacią pierwszoplanową a zarazem i jednym z narratorów jest Damian Werner. Na jednym z wieczorów, który spędza ze swoją narzeczoną Ewą postanawia się jej oświadczyć. Dziewczyna zgadza się, ale to szczęście młodych nie trwa zbyt długo, niestety. Na oczach Damiana jego ukochana zostaje zgwałcona, on pobity do nieprzytomności. Jakby tego było mało, Ewa znika. Damian zamyka się w sobie, nie chce wychodzić z domu, pracuje i nadużywa alkoholu. Zmienia się dopiero wtedy, kiedy jego przyjaciel pokazuje mu zdjęcie, na którym być może jest jego ukochana. Życie Damiana zmienia się, stara się znaleźć kontakt do dziewczyny ze zdjęcia, do autora zdjęcia. W końcu na koncercie rockowym, na którym była i Ewa musiał ją ktoś widzieć. Widzi, że sam nie może sobie poradzić, zatrudnia biuro detektywistyczne, które należy do Kasandry Reimann. Drugim narratorem jest właśnie Kasandra. Jak potoczy się ta historia? Czy dziewczyna ze zdjęcia to Ewa? Czy detektyw jest szczery z głównym bohaterem? Przekonajcie się o tym sami! 


Książka zaskakuje, czytelnik nie może przewidzieć żadnej przyszłości. Autor skonstruował książkę w sposób nowatorki. Tempo tej lektury również zaskakiwało. Na początku spokojnie, a później przyspieszenie ze strony na stronę. Ciekawym zabiegiem jest połączenie dwóch narratorów. Z jednej strony nasz główny bohater Damian, który jest porywczy, chociaż na początku to dla mnie zwykły flegmatyk i niepotrafiący się podnieść nawet po latach człowiek. Druga narratorka, Kasandra, to dość specyficzna osoba. Skrywająca coś w sobie, co ciekawi czytelnika.  Minusem jest to, że bohaterowie działają chaotycznie i dość szablonowo, a  nawet i dziecinnie. Historia wciąga czytelnika w swój świat, nie można tego ukryć, ale nie jest to arcydzieło na miarę Mroza. Nie jest do końca dopracowana ta historia, czegoś w tym wszystkim brakuje, może więcej informacji o przeszłości naszego bohatera i jej ukochanej? 

Remigiusz Mróz porusza dość ważny temat społeczny, przemoc domową. Pasuje to do tego gatunku i do obecnych czasów. Za to właśnie cenię tego autora. 

Nie jest to najgorsza, nie jest to najlepsza książka tego autora. Jednak ostateczne zdanie na temat tejże lektury pozostawiam Wam, przeczytajcie i dajcie znać jakie są wasze opinie. 


Tytuł: Nieodnaleziona 

Autor: Remigiusz Mróz 

Wydawnictwo: Filia

Cykl: Damian Werner (tom 1)

Seria: Mroczna strona

Rok wydania: 2018 

Liczba stron: 400 


Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Wywiad z Moniką Jagodzińską

-
Obraz
  We wrześniu premiera nowej książki autorstwa Moniki Jagodzińskiej. Monika ma na swoim koncie już dwie książki, o czym będzie trzecia? W najbliższym czasie pojawi się przedpremierowa recenzja, jednak teraz krótki wywiad z autorką. Widać, że literacki świat pochłonął Cię. Wydajesz kolejną książkę. Od naszej ostatniej rozmowy minął ponad rok. Co przez ten czas zmieniło się w Twoim życiu? Sama nie mogę uwierzyć, że to już trzecia książka. Pamiętam, jak marzyłam, by kiedyś móc postawić swoją książkę na półce, a za chwilę stanie już trzecia. To coś niesamowitego :) Faktycznie, minął już rok. Muszę przyznać, że był to rok dość pełen zmian. Zmieniłam pracę, przeprowadziłam się i dzielnie pracowałam nad nową książką, którą szczęśliwie udało mi się doprowadzić do końca. Do tego odkryłam w sobie nową pasję sportową, w którą też dość mocno się wkręciłam. I co najważniejsze, udało mi się w tym roku obronić licencjat i mogę rekrutować dalej na studia drugiego stopnia. Wrażeń nie br
Czytaj więcej