Recenzja książki Damy, Dziewuchy, Dziewczyny. Historia w spódnicy

-
Po przeczytaniu książki Chłopaki chojraki autorstwa Marcina Prokopa, postanowiłam sięgnąć po inny tom tejże kolekcji, mianowicie po Damy, Dziewuchy, Dziewczyny. Historia w spódnicy. Książkę tę napisała Anna Dziewit-Meller. Myślałam, że będą to podobne książki, jednak jak bardzo się myliłam. Ukazane są tutaj biografie od średniowiecznych, strasznych królowych, poprzez (m.in. oczywiście) kolekcjonerkę, nauczycielkę, malarkę, modelkę, naukowca, himalaistkę.



Prokopowska zawiera dużą dozę humoru, z ciekawością czyta się kolejne strony i co najważniejsze dziecko potrafi „wynieść” bardzo dużo informacji o danym bohaterze. Książka Meller już taka nie jest, przynajmniej w moim odbiorze oraz mojej bratanicy – jako królika doświadczalnego.
Po wszystkich biografiach w tej książce oprowadza Henryka Pustowójtówna, czyli dziewczyna z powstania i to chyba jest jedna z najciekawiej opowiedzianych biografii… Pozostałe postacie opisane są do minimum. Ba, nawet niektóre wątki historyczne nie są ukazane, dlaczegóż? Na to pytanie to już chyba sama autorka może odpowiedzieć. Będąc już przy biografiach, zastanawiałam się również nad takim doborem postaci w tej publikacji. Są tu niektóre osoby, o których słyszałam pierwszy raz! Czyżbym przysnęła na lekcjach historii albo mało interesowała się znanymi Polkami? Cóż, zaskakujące było dla mnie, że wracamy do jakiś dawnych postaci, jak Świętosława – średniowieczna okrutnica, a pomijamy te współczesne damy, m.in. Elizę Orzeszkową czy nawet Dankę Siedzikównę (Inka).
Kolejnym elementem na nie w tej książce jest język. Autorka od opowiadania oddała go jednej z dziewczyn. Raz to są wtręty współczesne, gdzie nawet w średniowieczu o tym nie śnili, a za chwilę słownictwo bardzo wysublimowane, specyficzne, którego nie używamy codziennie. Jakby na siłę autorka chciała zmienić swój język dorosłego, wyuczonego profesora na bardzo prosty dla dzieci. Cóż klapa, nie udało się.
Ilustracji w tej książce jest bardzo dużo, a może nawet więcej niż samego tekstu. Ta książka jest bardzo szara, a może nawet i czarna, bo te linie w rysunkach są takie ciężkie, przytłaczające czytelnika.

Jedynym plusem dla tej książki są liczne wyjaśnienia trudniejszych słów, czy nazwisk. Są to wyjaśnione pojęcia w sposób jasny, przejrzysty. Tak, że młody czytelnik miał chociaż wiedzę podstawową na ten temat.
Czytając miałam wrażenie jakbym czytała informację z „Czy wiesz, że…”, które ukazane są w podręczniku do języka polskiego i historii. Nie zachwyciła mnie ta książka w ogóle! Wygląda na to, że w XXI wieku nie ma żadnych dam, ponieważ autorka żadnej żyjącej postaci nie wymieniła. Trochę to smutne, przykre, ale nie wszystko musi być idealne! Z ciekawości sięgnę po jeszcze jedną książkę z tej serii tym razem Damy, Dziewuchy, Dziewczyny. Podróże w spódnicy, aby przekonać się, jak wygląda tamta pozycja książkowa.
Przy tej stawiam wielkiego minusa i nie polecam jej.

Tytuł: Damy, Dziewuchy, Dziewczyny. Historia w spódnicy
Autorka: Anna Dziewit-Meller
Wydawnictwo: Znak Emotikon
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 160
Kategoria: literatura dziecięca 

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej