Recenzja książki George’a Orwella „Rok 1984”

-

 Przeglądając portal lubimyczytac.pl natknęłam się na wyzwanie czytelnicze.  W każdym miesiącu trzeba będzie przeczytać jakaś książkę związaną z podanym tematem, kolorem w tytule czy też cyfrą. Na ten miesiąc przypadł właśnie ten ostatni punkt. Cyfra. Długo zastanawiałam się, którą z książek wybrać. Padło na długo oczekiwany na swoją kolej do przeczytania „Rok 1984”.

Wiele słyszałam o tej książce, miałam okazję na studiach pracować z tą książką podczas zajęć, wówczas jednak nie zainspirowało mnie to do tego, żeby przeczytać w całości tę pozycję. Mimo wszystko dość prywaty, czas przejść do rzeczy najważniejszych.



Głównym bohaterem lektury jest Winston Smith. Nie spełnia on oczekiwań Partii w kwestii obywatelstwa. Pracuje w Zewnętrznej Partii, lecz jego poglądy odbiegają od obowiązującego światopoglądu. I tutaj zaczynają się przygody. Smith popełnia kilkakrotnie zbrodnię poprzez myślenie, nazywaną myślozbrodnią, ale co ciekawe nie próbuje on nawet tego powstrzymać. Co więcej, bohater powieści posuwa się każdego dnia o krok dalej z większym przekonaniem zaczyna wątpić w nieomylność swojej Partii. Wszystkie swoje myśli zapisuje w stworzonym na te potrzeby, ba nawet nielegalnym pamiętniku, do którego wrzuca swoją nienawiść. Próbuje wstąpić do ruchu oporu, ale czy uda się to przedsięwzięcie? Jak potoczą się dalsze losy Smitha? Pozostawiam Was z tymi pytaniami.

Świetne książka, która pozwala czytelnikowi znaleźć swój własny morał, odczytać to, co będzie chciał odczytać, a przede wszystkim  zauważy to, co dla niego ważne. Bez wątpienia jest to klasyk Orwella, który porusza temat, prosto z mostu mówiąc „prania mózgu”. Widoczna jest wyższość jednych nad drugimi, jedna racja. Nie brakuje po części aluzji do dzisiejszego świata. Wielki Brat obserwuje nas, słyszy wszystko, a najgorsze jest to, że uderza w najmniej spodziewanym momencie i w nasz najczulszy punkt.

Książka ukazuje, jak szybko odzierany jest człowiek z godności, jak szybko ustawia się w szeregu. Jeśli człowiek próbuje wychylić się poza ramy i przedstawić swoje racje, prawa, ba nawet myśli, szybko dzięki partii jest ustawiany w szeregu. Widać jak łatwo system partyjny może nami manipulować i jak szybko może przejąć nad nami kontrole. Nie ma co ukrywać jest to bardzo niebezpieczne.

„Rok 1984” jest to na pewno powieść ponadczasowa. Ukazana w nich prawda o systemach totalitarnych, w których zapomina się o obywatelu, a skupia się tylko uwagę na utrzymaniu władzy. Smutno się czytało tę pozycję lekturową. Były momenty wstrząsające dla mnie, szczególnie te ukazujące obraz świata. A przecież nie tak dawno istniał taki świat. Mam głęboką nadzieję, że taki świat już nie powróci i pozostanie tylko na karach tej powieści.

 

Tytuł: Rok 1984

Autor: George Orwell

Wydawnictwo: Muza

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 287

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej