Recenzja książki R.J. Palacio „Cudowny chłopak”

-

 Książka, o której mówili przez pewien czas wszyscy! Zachwycająca, a zarazem książka dająca wiele do przemyśleń na temat naszego zachowania w stosunku do innych, ale przejdźmy do meritum. 



Głównym bohaterem powieści jest August Pullman. Inteligentny dziesięciolatek, który zawsze może liczyć na swoich  najbliższych, rodziców i siostrę. W książce poznajemy go, jako chłopca, który obawia się pójść do szkoły. Wcześniej uczył się w domu pod czujnym okiem mamy, a teraz ma iść do szkoły jako uczeń klasy V. Obawia się, że nie zostanie zaakceptowany przez grupę rówieśników, ponieważ jego twarz nie jest taka jak zwykłego dziecka. Z powodu zmutowanego genu, jego twarz jest zdeformowana. Do tej pory przeszedł kilkanaście operacji. Nowy uczeń będzie musiał się zmierzyć z brutalnym światem rówieśników, z wyśmiewaniem kolegów i wieloma innymi sytuacjami. Czy chłopiec podoła temu? Czy znajdzie prawdziwych przyjaciół? Czy zostanie zaakceptowany przez społeczność szkolną? 

Książka, która wciąga czytelnika bez reszty. Przepadłam bez reszty w lekturze, na kilka godzin pojawiłam się w świecie Augusta. Zaintrygowana losami dziesięciolatka nie potrafiłam odłożyć książki na później. Ułatwia t wszystko lekki, a zarazem dynamiczny język użyty w tej historii. Czytanie wręcz było przyjemnością, a kartki przewracały się wręcz same. Ciekawe jest również spojrzenie na sprawę przez pryzmat kilku bohaterów. Nie tylko ze strony Augusta, ale również  ze strony Vii, czyli siostry głównego bohatera, czy też Summer rówieśniczki Augusta. Czytelnikowi zmiana punktu widzenia nie przeszkadzała, wręcz pozwalała mu na zrozumienie tej trudnej historii z innych perspektyw. A każda ta perspektywa pozwala również na przemyślenia,  jak ja bym zachował się, czy postąpił bym tak jak ten  bohater, a może jak ten. 

Z pewnością jest to wyjątkowa i poruszająca historia. Nie brakuje również momentów zabawnych oraz wzruszających. Pojawiły się łzy śmiechu, ale i wzruszenia, kiedy to August z cały sił walczył o przyjaźń, ale przede wszystkim o kontakt z innymi rówieśnikami. 

Na tylniej okładce widnieje cytat, który ma dwa słowa skreślone. W pierwotnej wersji wygląda on tak: „Nie oceniaj książki po okładce”, z czym bez wątpienia się zgadzam. W poprawionej wersji cytat brzmi: „Nie oceniaj ludzi po wyglądzie”. Ten cytat powinien być skierowany do nas wszystkich. To, że ktoś ma zdeformowaną twarz nie oznacza, że jest gorszy, że nie będzie nic potrafił. To, że ktoś urodził się z Zespołem Downa nie oznacza, że jest mniej inteligentny i nie poradzi sobie z niczym. Książka powinna być lekturą dla każdego z nas, powinna być również nauką dla dzisiejszej młodzieży, którzy nie potrafią zaakceptować osób z niepełnosprawnością czy nawet osób słabszych w nauce… 



Tytuł: Cudowny chłopak

Autor: R.J. Palacio

Tłumaczenie: Maria Olejniczak-Skarsgard

Wydawnictwo: Albatros

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 408


Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej