Recenzja książki „Małe zbrodnie małżeńskie”

-

Czy znamy swoją drugą połówkę doskonale? Czy po latach, które udało nam się z kimś przeżyć, możemy stwierdzić, że wiemy o tej osobie wszystko? Jedni powiedzą, że znają swoją ukochaną osobę bardzo dobrze, drudzy nie odpowiedzą nic. Czy jesteśmy w naszych związkach aktorami, którzy odgrywają rolę?

 


Eric-Emmanuel Schmitt stworzył historię, która może wydarzyć się u każdej przeciętnej pary. Historia niby zwykła, a jednak.

Poznajemy parę w średnim wieku, przeżyli z sobą już15 lat. Jak na dzisiejsze czasy można by rzecz, że bardzo długo. On, Gilles, miał wypadek. Cierpi na amnezję. Wraca po domu z dość długiego pobytu w szpitalu. Ona, Lisa, stara się przypomnieć przeszłość swojemu mężowi. Opowiada jakim był człowiekiem, jak wyglądało ich życie. Oboje dokonują rozrachunku swojego związku. Wracają do początku, ale za chwilę wzajemnie się oskarżają, wytykają wady. Czy jednak wspomina prawdę? A może wręcz przeciwnie, przedstawia obraz mężczyzny z jakim chciałaby być? Czy oboje są w stosunku do siebie szczerzy?

Książka przybrała formę dramatu. Czytelnik naprzemiennie odczytuje kwestie bohaterów, pojawiają się również didaskalia. Co więcej, akcja rozgrywa się w jeden wieczór, w jednym miejscu, czyli w mieszkaniu bohaterów. A więc to dramat czy mikroskopijna powieść, skoro ma tylko dwóch bohaterów… Lekkości dodają dynamiczne dialogi, które są błyskotliwe, momentami można wybuchnąć śmiechem. Nie brakuje przy tym ironii, ale i powagi. W końcu w takich sytuacjach się nie żartuje.

Lektura napisana przez Schmitta wciąga, ale przede wszystkim zaskakuje. Nikt nie spodziewa się takiego obrotu sytuacji. Potrafi wbić człowieka w fotel… Choć zaskakuje, wiele również uczy. Niestety stare porzekadła mają w sobie wiele mądrości.

Autor ukazuje prawdę, poprzez znakomite przedstawienie małżeństwa, które przechodzi kryzys. Lektura na pewno składania do refleksji nad własnym związkiem.

 

Autor: Eric- Emmanuel Schmitt

Tytuł książki: Małe zbrodnie małżeńskie

Tytuł oryginału: Petits crimes conjugaux

Wydawnictwo: Znak

Rok wydania:

Liczba stron: 97

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej