Recenzja książki „Dom (nie)spokojnej starości”

-

Nowy duet autorów, którzy zaskoczyli czytelników taką pozycją książkową. Alka Rogozińskiego książki na naszym blogu są znane, często je czytamy i staramy się recenzować. Niestety o Annie Kasiuk pierwszy raz słyszeliśmy. Wstyd się zapewne przyznać! Historię umieścili również w dość nietypowym miejscu, ale o tym za chwilkę. Zapraszamy do  przeczytania recenzji!

 


„Zaciszny Kącik” to dość oryginalna nazywa dla… domu seniora. Tak dobrze przeczytaliście, akcja tejże historii rozgrywa się w domu seniora. Wydawać by się mogło, że będą to flaki z olejem, ponieważ na początku jest spokojnie, wręcz nudno. Dom ten prowadzi Justyna, młoda kobieta w porównaniu już z leciwymi pensjonariuszami, dodatkowo zdradzana latami przez męża z jej najlepszą przyjaciółką… Pewnego dnia do „Zacisznego Kącika” trafiają dwie nowe osoby. Jedna z nich to Emilia, emerytowana dziennikarka, druga to Maria – można by ją nazwać lekkoduchem. Obie Panie zmieniają tę melancholię o 180 stopni. Czytając stronę za stroną robi się coraz ciekawiej. Odkrywamy kolorowe życie naszych podopiecznych, ba nawet czytelnik nie śnił o takich rzeczach. W domu spokojnej starości zaczyna robić się coraz ciekawiej, nawet impreza, UWAGA, na którym pojawia się zioło i alkohol. Wyobrażacie sobie starsze osoby w takim stanie? Zaczyna się przezabawnie, jednak sielanka nie trwa wiecznie. Okazuje się, że dom, który potraktowali już jako swój, przyzwyczaili się do niego może być zamknięty. Choć niby starsi i schorowani podopieczni domu „Zaciszny Kącik” mają wiele rewelacyjnych pomysłów jak zdobyć kasę. Jakie to są pomysły? Czy im się uda zdobyć te pieniądze? Przekonajcie się sami!

Książka przezabawna, czytając momentami śmiałam się w głos. Choć jest to bardziej odbierane wszystko na wesoło, autorzy postarali się wpleść współczesne realia, czyli smutek osób starszych. Oddanie ich do domu seniora nie było po części ich samodzielną decyzją lub kiedy odszedł ktoś bliski od nich, nie chcieli sami po prostu być w domu. Utrata dachu nad głową w swoim nowym domu dała im na nowo siłę walki, pokazali, że pomimo wieku potrafią jeszcze zdziałać i przede wszystkim, że są cały czas potrzebni światu. Mogą wykazać się w różnych dziedzinach: przedstawienie, kartki świąteczne (chociaż te im nie wyszły, były za bardzo współczesne), i inne pomysły… np. włamanie. Nie brakuje również miłości, którą można odnaleźć w każdym wieku.

„Dom (nie)spokojnej starości” jest książką, którą czyta się niezmiernie lekko, przyjemnie. W sam raz na święta. Na pewno pozwoli zrelaksować się po całej tej świątecznej gonitwie.

 

Tytuł: Dom (nie)spokojnej starości

Autor: Anna Kasiuk, Alek Rogoziński

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 299

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej