Recenzja książki „Dziewczyna we mgle” Donato Carrisi

-

Z pozoru „zwyczajna” historia policyjnego poszukiwania zaginionej dziewczynki przeobraża się w świat niezwykły. Co mogło się wydarzyć, że ta nastolatka zaginęła? Czy coś innego ma wspólnego z tym zaginięciem? Przygotujcie się na sporą dawkę emocji, autor zadbał o to w sposób profesjonalny.

 


Fabuła książki przedstawia w dużej mierze historię policyjnego śledztwa w sprawie zaginięcia szesnastoletniej dziewczyny. Zaginęła ona w okresie Bożego Narodzenia. Wyszła z domu, nie wróciła, wszelkie wieści o niej zaginęły. Sprawę prowadzić dość specyficzny policjant, Agent Vogel. Można by porównać go do Chyłki z serii Remigiusza Mroza. Lubi gwiazdorzyć i robić szum wokół spraw. Ba, ma nawet na swoim koncie wielkiego minusa, kiedy to podrzucił do mediów fałszywe dowody. Obecnie dziennikarze uważają, że nie posunie się do tego kroku jeszcze raz. Przy tej sprawie Agent również porusza media, zwraca uwagę nawet na wytypowanego przez siebie sprawcę. Co więcej, nie wiadomo skąd pojawiają się podobne sprawy z przed trzydziestu lat. Czy mają ze sobą one coś wspólnego? Kim więc jest tajemniczy sprawca? A przede wszystkim czy Agent Vogel dobrze obstawił podejrzanego?

Książka mniej więcej do połowy męcząca, nie wciągnęła mnie. Co prawda chciałam już ją odłożyć, więc na początku nie ma co się czym przejmować. Na pierwszy plan podczas czytania tej lektury wysunął się dla mnie wątek mediów, kreowania ich rzeczywistości a może raczej tego jak oni chcą to widzieć. Czysta manipulacja i perswazja w środkach masowego przekazu. Kolejnym wątkiem, który przebija się jest opisywane zło prawie w każdym momencie naszego życia, począwszy od tematu lekcji prowadzonej przez jednego z nauczycieli, aż po sam argument, że to ludzie są źli. Pomimo opisywanego zła przez autora stawia również coś dobrego, jakby taką przeciwwagę. W miasteczku bowiem istnieje wspólnota religijna, do tej grupy należała również zaginiona nastolatka.

Jako postać wyróżniającą się w tej książce jest właśnie Agent Vogel. Ubiera się w eleganckie garnitury, jedwabne krawaty. Jest przebiegły, dlatego też tak świetnie potrafi manipulować ludźmi. Przeciwieństwem Vogela jest asystent Borghi Ma niedoprasowane, wymięte koszule. Jego żona jest ciężarna, więc zmaga się z narzekaniami, ale stara się uczyć od swojego mistrza. Dla mnie te postacie są najbardziej wyróżniające w tej powieści.

Warto dodać, że książka podzielona jest na okresy z przed i po zaginięciu oraz przedstawiana z rożnych perspektyw. Jeśli czytelnik nie był wystarczająco skupiony to po prostu za chwilę się zgubił i trzeba było kartkować wstecz.

Książka z pewnością od połowy trzyma czytelnika w napięciu i sam próbuje rozwiązać zagadkę. Jest też świetnym przedstawieniem współczesnego świata mediów oraz nas samych.  Zakończenie wbija czytelnika w fotel  co prawda.

 

Autor: Donato Carrisi

Tłumacz: Jan Jackowicz

Tytuł: Dziewczyna we mgle

Rok wydania: 2018

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 352

Popularne posty z tego bloga

Mistrz małej prozy

-
Obraz
W wielkim oczekiwaniu na kolejną powieść autora - „Horyzont” - która pojawi się we wrześniu, zaopatrzyłem się w zbiór opowiadań, który pojawił się w wersji limitowanej na stronie wydawnictwa SQN z okazji Warszawskich Targów Książki. Po dwóch miesiącach od wydania udało mi się je przeczytać i teraz już mogę ogłaszać wszem i wobec, że nastały czasy mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ukłony dla Jakuba Małeckiego! W zbiorze „Historie podniebne” znajduje się siedem opowiadań. Pierwsze z nich, „Żaglowce i samoloty” to zapis pożegnania syna z umierającym ojcem. Nie był to ojciec całkiem zwyczajny, gdyż Felicjan Taranowicz był pisarzem. Relacja pomiędzy synem a ojcem była dość szczególna, a ojciec na swój sposób specyficzny, na pewno nietuzinkowy. Kolejne, „Idzie niebo” to już inna optyka. Tym razem przenosimy się na wieś. Ale nie będzie to taka zwykła wieś, gdyż znajduje się ona w pewnej alternatywnej rzeczywistości. Kilkadziesiąt kilometrów od wsi rozbił się Pająk. Od tego momen
Czytaj więcej

We dwoje zawsze lepiej

-
Obraz
Magdalena Witkiewicz to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki cenię za lekkość z jaką można je czytać, a przede wszystkim za tematykę jaką porusza. Silnie oddziałują na emocje, a każda w wyjątkowy sposób na czytelnika. Słowa zawarte w jej opowieściach przenikają duszę, wywołując niekiedy dreszcze. Ale po skończonej lekturze przybywa oczyszczenie i ukojenie. Jedną z książek, które ostatnio miałam okazję przeczytać, to Czereśnie zawsze muszą być dwie . Poznajemy w niej Zosię Krasnopolską - młodą kobietę, której umiera jedyna, prawdziwa przyjaciółka – starsza pani Stefania. Otrzymuje od niej w spadku zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej, na jednym z łódzkich osiedli. Główna bohaterka postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przenieść się do domu, który otrzymała. W nowym miejscu poczuła się w końcu jak u siebie, otrzymując nowy początek, postanawia go dobrze wykorzystać. W Rudzie poznaje Szymona, z którym odkrywa tajemnice domu po pani Stefanii. Dzięki niemu równ
Czytaj więcej

Recenzja książki Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo. Czerwone krzesło”

-
Obraz
  W tym miesiącu czas na przeczytanie książki dla dzieci i młodzieży poświęciliśmy na dość magiczną przygodę z czerwonym krzesłem. Jest to pierwszy tom wspaniałego cyklu „Magiczne drzewo”. Powieść ta opowiada o trójce rodzeństwa – Kukim, Tośce oraz Filipie. Znajdują oni krzesło, w sumie nic nadzwyczajnego. Cały szkopuł tkwi w tym, że to krzesło spełnia marzenia. Spełnia marzenia zarówno te dobre, jak i złe. Złym marzeniem jest, np. kiedy rodzice opuszają swoje ukochane dzieci. Rodzeństwo zostaje wówczas u swojej ciotki (mamy siostry), która nie jest lubiana. Dzieci wyruszają na pomoc swoim rodzicom, którzy przecież nie opuścili by swoich pociech. Wówczas przeżywają różne przygody, mają różne marzenia. Najciekawszą przygodą jest chyba spełnienie marzeń związane z Ciotką. Czy uda im się dotrzeć do rodziców? Czy będą znów szczęśliwą i kochającą rodziną? Co dalej będzie z ciotką? Książka trochę fantastyczna, zawiera elementy baśniowe. Wskazywać może nawet na to sam początek, „Gdzieś we
Czytaj więcej